Να 'ναι καλά όλοι οι φίλοι και συγγενείς που μένουν σε επαρχία και κάθε φορά που μας επισκέπτονται μας φέρνουν το κάτι τις μας, γιατί οι καιροί που ζούμε έχουν γίνει αρκετά δύσκολοι!
Το πισωγύρισμα σε παλιές δεκαετίες που τα κοφινάκια με τα γεννήματα από το χωριό ήταν εικόνα που μας έδενε με τις ρίζες μας...επανέρχεται και μην το γελάτε καθόλου!
Αν δείτε ασπρόμαυρη ελληνική ταινία με τον επαρχιώτη πρωταγωνιστή να έρχεται να επισκευθεί τους
πρωτευουσιάνους φίλους του...μην βιαστείτε να την περιγελάσετε.
Το χαμόγελο, μπορεί και να παγώσει κάπως στα χείλη σας, αν σκεφτείτε την ουσία των πραγμάτων.
Προιόντα:
που είναι σχεδόν 100% βιολογικά, μιας και ξέρετε απο που κρατάει η σκούφια τους,
που προσφέρονται με αγάπη και σκέψη για σας,
που συμβάλλουν στο καθημερινό σας τραπέζι,
που σας κάνουν να θέλετε να φύγετε μακριά από τούτη την πόλη,
που έφτασαν σ' εσάς χωρίς εσείς να έχετε μοχθήσει γι' αυτό,
που σας δίνουν πολλές εναλλακτικές, άμα σας προμηθεύσουν με μεγάλη ποσότητα,
και άλλα πολλά "που"....
Δώστε τους λοιπόν την δέουσα προσοχή και αξία και μην τα "σνομπάρετε" καθόλου.
Τούτο το post το γράφω με τις πιο θερμές ευχαριστίες μου για τους : θεία Χρυσούλα, θείο Κώστα, κύριο Δημήτρη, κύριο Γιάννη, κυρία Βάσω, τον φίλο Δημήτρη, την νέα μου φίλη Ειρήνη, την παλιά και αγαπημένη φίλη Κατερίνα, την φίλη μου την Ξανθή (ξέρει αυτή το γιατί) και τέλος την παλιά γνωστή και νέα blogφίλη Ephee, όλοι τους με τίμησαν με την προσφορά τους.
Όλους σας ευχαριστώ για: τα αυγά, τις χυλοπίτες, τον τραχανά, τα κοτοπουλάκια, τον κόκκορα, τα κεράσια, τα λεμόνια, τα πορτοκάλια, το φρέσκο τυρί, το ανθότυρο Νάξου, το κρασί, το τσίπουρο, τα καρύδια, τα παξιμάδια, το παστό, το κατσικάκι, τις μαρμελάδες και τα γλυκά κουταλιού που έχω πάρει από εσάς μαζί με την αγάπη και την σκέψη σας . Κι' αν παρ' ελπίδα ξέχασα κάτι από τα τόσο όμορφα πεσκέσια που μου έχετε χαρίσει, σας ζητώ συγγνώμη, αλλά οι ευχαριστίες μου είναι πάντα εδώ.
Σημείωση: η φωτογραφία από παλιά ελληνική ταινία, μέσα από το φωτογραφικό αρχείο της Ταινιοθήκης της Ελλάδος.
Το πισωγύρισμα σε παλιές δεκαετίες που τα κοφινάκια με τα γεννήματα από το χωριό ήταν εικόνα που μας έδενε με τις ρίζες μας...επανέρχεται και μην το γελάτε καθόλου!
Αν δείτε ασπρόμαυρη ελληνική ταινία με τον επαρχιώτη πρωταγωνιστή να έρχεται να επισκευθεί τους
πρωτευουσιάνους φίλους του...μην βιαστείτε να την περιγελάσετε.
Το χαμόγελο, μπορεί και να παγώσει κάπως στα χείλη σας, αν σκεφτείτε την ουσία των πραγμάτων.
Προιόντα:
που είναι σχεδόν 100% βιολογικά, μιας και ξέρετε απο που κρατάει η σκούφια τους,
που προσφέρονται με αγάπη και σκέψη για σας,
που συμβάλλουν στο καθημερινό σας τραπέζι,
που σας κάνουν να θέλετε να φύγετε μακριά από τούτη την πόλη,
που έφτασαν σ' εσάς χωρίς εσείς να έχετε μοχθήσει γι' αυτό,
που σας δίνουν πολλές εναλλακτικές, άμα σας προμηθεύσουν με μεγάλη ποσότητα,
και άλλα πολλά "που"....
Δώστε τους λοιπόν την δέουσα προσοχή και αξία και μην τα "σνομπάρετε" καθόλου.
Τούτο το post το γράφω με τις πιο θερμές ευχαριστίες μου για τους : θεία Χρυσούλα, θείο Κώστα, κύριο Δημήτρη, κύριο Γιάννη, κυρία Βάσω, τον φίλο Δημήτρη, την νέα μου φίλη Ειρήνη, την παλιά και αγαπημένη φίλη Κατερίνα, την φίλη μου την Ξανθή (ξέρει αυτή το γιατί) και τέλος την παλιά γνωστή και νέα blogφίλη Ephee, όλοι τους με τίμησαν με την προσφορά τους.
Όλους σας ευχαριστώ για: τα αυγά, τις χυλοπίτες, τον τραχανά, τα κοτοπουλάκια, τον κόκκορα, τα κεράσια, τα λεμόνια, τα πορτοκάλια, το φρέσκο τυρί, το ανθότυρο Νάξου, το κρασί, το τσίπουρο, τα καρύδια, τα παξιμάδια, το παστό, το κατσικάκι, τις μαρμελάδες και τα γλυκά κουταλιού που έχω πάρει από εσάς μαζί με την αγάπη και την σκέψη σας . Κι' αν παρ' ελπίδα ξέχασα κάτι από τα τόσο όμορφα πεσκέσια που μου έχετε χαρίσει, σας ζητώ συγγνώμη, αλλά οι ευχαριστίες μου είναι πάντα εδώ.
Σημείωση: η φωτογραφία από παλιά ελληνική ταινία, μέσα από το φωτογραφικό αρχείο της Ταινιοθήκης της Ελλάδος.
Με γύρισες στη δεκαετία του 70 όταν σπούδαζα και η επιβίωση εξαρτώταν από το πακέτο που έφτανε στα ΚΤΕΛ κι από εκεί με το λεωφορείο στο σπίτι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά πέρα από την επιβίωση υπήρχε και η αγάπη των γονιών σε όλα αυτά.
Μ΄Αρέσει και σήμερα να λαβαίνω τέτοια μικρά δωράκια συνοδευόμενα από συναίσθημα και γιαυτό κι εγώ με τη σειρά μου χαρίζω στους αγαπημένους μου φίλους.
Πολλά φιλιά κι ας κρατήσουμε γερά τους δεσμούς μας γιατί είναι απαραίτητοι!!Σε ευχαριστώ πολύ!!!
Aυτά τα πεσκέσια δεν τα σνομπάρω καθόλου μα καθόλουυυυυυυυυ, είναι τα καλύτερα!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤυχερούλα χεχε
Πολλά φιλιά
Ξανθή μου, εγώ σε τέτοια φοιτητική φάση δεν βρέθηκα, μιας και μάλλον ήμουν τυχερή να σπουδάζω κοντά στο σπίτι μου. Αλλά πάντα αναγνώριζα την προσφορά των ανθρώπων από όπου και με όποιο τρόπο κι' αν προέρχονταν. Αυτό λοιπόν σήμερα δεν μπορώ να το αφήσω και να το ξεπεράσω και έτσι το "δημόσιο" τούτο ευχαριστώ, νομίζω πως λέει ακριβώς αυτό που αισθάνομαι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά πολλά. Δύναμη εύχομαι... και πιστεύω ότι θα έρθουν καλά τα πράγματα (θυμίσου το εργασιακό της Αρτεμούλας)...
Είμαι τυχερή Αστερομαράκι μου, κι' γι' αυτό ευχαριστώ όλους αυτούς τους ανθρώπους που με έκαναν να αισθάνομαι έτσι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό απόγευμα καλή μου.
Τι γλυκό...τι τρυφερό...!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕσύ δηλαδή...με όλα αυτά, μέχρι....μπακάλικο ανοίγεις!!!...χα....χα....
Πολύ θα ήθελα να είχα ένα μποστανάκι εδώ! Τα σποράκια δυόσμου που φύτεψα τώρα μόλις ξετρύπωσαν τα κεφαλάκια τους!!!
Με τιμάει η αναφορά σου κυρία Πηνελόπη, αλλά το link που χρησιμοποίησες, είναι από το λίαν προσφάτως δημιουργημένο blog μου, το οποίο θέλει πολλήηηη δουλειά ακόμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια που ανέφερες τη βιολογική πλευρά αυτών των προϊόντων, θα σου πω επιγραμματικά ένα περιστατικό που συνέβη πριν 3 χρόνια.
Είχα αγοράσει ένα "βιολογικό" (ο θεός να το κάνει) λάχανο, και μόλις το έκοψα χτύπησε το κουδούνι, και μπήκε η μάνα μου.
Με ρώτησε "τι μυρίζει έτσι;", και της είπα πως μάλλον είναι το λάχανο γιατί το πήρα από τα βιολογικά. Τόσο ήξερα.
Η μάνα μου επέμενε πως η μυρωδιά της θύμιζε το ράντισμα που έκανε η θεία μου στις κληματαριές.
Εγώ από την άλλη σίγουρη για την αγορά μου, το έτριψα, και έφαγα.
...κι όλη νύχτα βογγούσα σαν το ψοφάλογο από τους σφάχτες στο στομάχι...
Γλυκύτατο ποστ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχει αλήθεια άνθρωπος της πόλης που να σνομπάρει (έστω, ακόμη) τα καλούδια που στέλλονταιαπό ή έρχονται στην αγκαλιά των επαρχιωτων συγγενών/φίλων;
Κακά τα ψέμματα, και στις δεκαετίες του 80/90 που μεγαλώσαμε εμείς, στη Λευκωσία ήταν πολύ πολύ καλοδεχούμενα αυτά τα καλούδια και όλα τα σπιτικά γλυκά και μαρμελάδες.Όπως και τώρα δηλαδή.
φιλιά πολλά
Penelope, πολύ ωραία η ανάρτησή σου και τρυφερή!!!! Καλό βράδυ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα ΄σαι καλά βρε Μαρίνα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛες;
Είναι μια σκέψη που χρόνια "περνοδιαβαίνει" από το μυαλό μου :-))
Ephee μου, η μάνα σου είχε δίκιο καλή μου (ξέρεις τις περισσότερες φορές οι μανάδες έχουν δίκιο, όσο εκνευριστικό κι' αν ακούγεται αυτό).
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αναφορά στο συγκεκριμένο blog, έγινε γιατί είναι πιο "αδελφάκι" με τούτο το δικό μου, αλλά να το δουλέψεις και να μην το αφήνεις παραπονεμένο.
Τhalassamov, θα ήθελα να πιστεύω πως δεν υπάρχουν άνθρωποι που τα σνομπάρουν τούτα τα φιλέματα, αλλά ένα περιστατικό που έζησα πριν λίγο καιρό με γνωστή μου... δυστυχώς με επιβεβαίωσε για το αντίθετο. Πάντως όπως λέει και η παροιμία "καιρός φέρνει τα λάχανα ...καιρός τα παραπούλια".
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ εν' λόγω κυρία, σίγουρα θα αλλάξει απόψεις πολύ σύντομα φαντάζομαι.
Καλή σου μέρα και καλή δύναμη.
Κική μου σ΄ευχαριστώ θερμά για τα καλά σου λόγια. Πολλές και καλές καλημέρες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτα πεσκέσια που λαμβάνω βάζω και τα χαμόγελα! :))
ΑπάντησηΔιαγραφήTo χαμόγελο και η σκέψη προσφοράς, είναι που κάνει την αξία τους μεγαλύτερη Αγγελική μου. Το ξέρουμε καλά αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλά φιλιά.
Ευχάριστη εκπληξη η ανάρτησή σου Γλυκειά, τρυφερή και νοσταλγική Νομίζω πως μας άγγιξε ολους!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά
Νίκη σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Σκοπός ήταν να πω αυτό που νοιώθω και να δώσω στα πεσκέσια την αξία που τους πρέπει. Γιατί είναι αξία με προστιθμένη κάθε φορά αξία, αυτήν της προσφοράς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό μεσημέρι.
Καλάθι δεν έχω (ακόμη) όμως όταν ανεβαίνω Αθήνα πάντα κουβαλάω το κατιτίς μου, λίγα αυγουλάκια, λίγα χορταρικά, μυρωδικά και πολύ αγάπη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ! πολύ ωραία ιδέα για ένα δωράκι Λίλα μου... εγώ θα σου χαρίσω το καλαθάκι για να το αξιοποιείς εσύ κάθε φορά κατά πως θέλεις καλή μου φίλη.
ΑπάντησηΔιαγραφή